Ֆիլմը նկարահանվել է 2003 թվականին ԱՄՆ-ում Րիչարդ Լինկլեյտի կողմից : Գլխավոր դերերում է Ջեք Բլեքը : Ֆիմը պատում է երաժշտոթյան հետ ամուսնացած մարդու մասին , ով իր գաղափարները ավելի թանկ գնահատեց , քան իր փողի հետևից ընկած ընկերներին : Ֆիլմը կատկերգական է , բայց դա չի նշանակում, որ ռոքը դրանից տոժել է : Ոչ : Նա կլիներ սովորական փաստագրական ֆիլմ , եթե չլիներ հումորը : Ռեժիսյորը կատակով է վերաբերում հերոսի խենթություններին և ֆիլմի վերջում ցույց տալիս որ դա միանքամայն լուջ է : Լավ էլ չպատմեմ , որ նայեք ու չձանձրանք : Իսկ եթե ուզեք կարող եք նաև կիսվել այս գրառման տակ : |
0 Comments
txkl forever! Իմ կարծիքով սրանք են ամենաուժեղ ժանրերը...Որովհետև երկուսն էլ արթնացնում են էքստրեմալ զգացմունքներ:Եթե ուզում եք հենց հիմա ընկղմվել խոր ու հաճելի զգացումների մեջ,ուղարկեք <<բարդաչոկ>> բառը 1021 համարին......իսկ եթե լուրջ,ուրեմն լսեք` Led Zeppelin,Pink Floyd,Deep Purple,U2,the Doors,Def Lepard,Queen կամ Satyricon,Marduk,Nargaroth,Venom.ըստ տրամադրության...
P.S. եթե համաձայնեք կոմենտեք խոսենք... semsamson Տարբեր կարծիքներ կան ռոք-մետալ երաժշտության մասին :
Մարդկանց մի մասը կարծում է , թե դա խելագարություն է , մյուսներին էլ ուղակի նյարդայնացնում է : Բայց կան ու կմնան մարդիկ, ովքեր սիրում են և ասում, որ այն <<ազատոթյուն>> է տալիս իրենց : Դե դա այդքան էլ այդպես չէ : Այս ազատությունը թվացյալ է , որը մի ֆիզիոլոգիական պրոցեսի արդյունք է : Բանն այն է, որ մարդու նյարդային համակարգը զգում է ձայնային ալիքները (բայց միայն լսողական ապառատն է կարողանում հավաքել այդ իմֆորմացիան) , այսինքն գրգռվում է : Դե դա նորմալ է ,եթե չչարաշահվի : Բայց մետալը ունի բարձր հնչյուններ , ուժ, որոնք ստանալիս երաժշտության մեջ է ավելանում ձայների մի խումբ , որը մարդը չի լսում : Այդպիսի ձայները վատ են անրադառնում մարդու օրգանիզմի վրա: |